ทำไมจึงนิยมใช้สาย Coaxial ทีมี impedance 50 โอห์ม ( Why 50 ohm coax )
สาย Coaxial ถูกประดิษฐ์ขึ้นมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2470 โดย นาย ซี เอส แฟรงกิล วิศวกรของ Marconi Company เพื่อใช้แทนสายไฟพันเกี่ยวเป็นเส้นคู่ ที่ใช้ส่งผ่านคลื่นวิทยุ ต่อมาก็ถูกพัฒนาขึ้นมาเพื่อขายในเชิงพานิชย์โดยใช้สาร Polyethylene (PE) มาเป็นสาร dielectric ในราว พ.ศ. 2483 จากการทดลองในระยะต้น ๆ พบว่า สาย Coaxial ที่มี impedance ประมาณ 77 โอห์ม

ตาราง เปรียบเทียบระหว่าง impedance ต่าง ๆ กับ อัตราการสูญเสียในสาย dB/ เมตร

นั้นให้อัตราการสูญเสียในสาย ต่ำสุด และอาจจะเพราะว่าค่า impedance ใกล้เคียงกับ impedance ของสายอากาศ half wave dipole ทีมีค่า impedance เท่ากับ 73 โอห์ม ดังนั้นจึงผลิตแบบ 75 โอห์มขึ้นมา ได้รับความนิยมมากในช่วงแรก ต่อมามีการทดลองพบว่า ค่า impedance ประมาณ 30 โอห์ม สามารถรับกำลังไฟฟ้าได้สูงสุด

ดังนั้นเมื่อค่า 30 โอห์มก็มีข้อที่ทนกำลังได้สูง และค่า 70 ก็มีข้อดีที่การสูญเสียต่ำ (30 ohms (best power handling) and 77 ohms (lowest loss)) จึงใช้ค่า 50 โอห์ม เป็นค่ากลาง ๆ สำหรับวิทยุรับส่ง ส่วน 75 โอห์ม ที่เคยใช้อยู่ในมาตรฐานสำหรับเครื่องรับโทรทัศน์ นั้น ใช้กันแพร่หลายมากคงจะเปลี่ยนเป็นมาตรฐานเดียวกันไม่ใหว เลยยังใช้ 75 โอห์มต่อไป